Wednesday, April 22, 2015

Кратка приказна

Љубеше. Како луда љубеше. Денот и беше убав, единствено ако вечерта имаше план да му заспие во прегратка. Или заразно да се кикоти додека тој ја скокока со толкава жар и насмевка, чиниш - кога ја гледа насмеана, го освоил светот. И тогаш, знаеше дека тој е тој. Со сите негови маани, со секоја лузна. Со секое негово мало или големо несовршенство и непоклопување со нејзината замисла за совршениот. Совршен и беше тој. Поготово со неа залепена со главата на неговите гради; како внимателно го слуша тупотењето на неговото срце.
Беше негова. Само негова. А тој нејзин.
А двајцата свои.