Те сакам, ме љубиш.

Зарем не сметате дека луѓето постојано викаат "те сакам"?!  Треба да има толку големо значење, но полека и сигурно станува толку често употребувано, што ја губи смислата.
За да добиеш едно искрено "те сакам" од мало детенце ти требаат неколку "Животинско царство", шетање низ парк, секојдневно внимание, игра. Само маливе ли знаат колку многу треба за да се каже едно  "те сакам" ?! Многу луѓе "те сакам" кажуваат како што велат "сакам круша, колач, нови чевли, да одам на тоа место...". Од каде произлегува таквата потреба?! Дали е тоа потреба да се осигураме во нашето место покрај дотичната личност?! Потреба за внимание?! Дали е тоа едноставно збор кој ни излетал во налет на убави чувства?!
Не можеме да кажеме дека сакаме некого, кога во суштина личноста само ни е мила и убаво ни е да поминуваме време со неа. Нели постои многу повеќе од тоа во едно "те сакам"?!
Треба да ги мериме зборовите; треба да внимаваме како им се обраќаме и што се им кажуваме на луѓето. Може и не го сфаќаме тоа додека не се подзамислиме, но луѓето не се круши.

И, искрено, претпочитам "те љубам"; ми дава чувство на тежина, на искреност. Па и произлегува од зборот "љубов". :)
Ако Петре вели "Кога ја љубев Дениција, како да внесував летен воздух во воздухот зимен", љубете се луѓе, ладно ми станува. :)